In Wirdum is een start gemaakt met de ontwikkeling van een Wijk Energie Plan. In december werd er een procesbegeleider gezocht en die is gevonden. Samen met Eenum is een groepje inwoners begonnen met het project dat in een jaar moet zorgen voor een energieplan dat breed gedragen wordt door de dorpsbewoners en dat de richting aangeeft voor de verduurzaming van de energievoorziening in het dorp.
De nieuwe procesbegeleider stelt zich hier voor:
Mijn naam is Cindy Looyé-Sinnema en ik woon samen met mijn partner en onze drie kinderen in Appingedam. We hebben een sudoku blokje aan huisdieren; 3 honden, 3 katten en 3 ratjes en als het aan de kinderen zou liggen, zouden daar ook nog konijntjes en vogels bijkomen. Ons huis is net verkocht, dus we zijn momenteel op zoek naar een andere woning, liefst met genoeg tuin voor kippetjes. Dat is voor onze oudste van tien een vereiste, anders wil hij niet verhuizen!
Ik werk als planner bij een postbezorgbedrijf, ben actief in de gemeenteraad van Eemsdelta en begin dit jaar ben ik begonnen bij LOPEC als procesbegeleider-in-opleiding voor warmte transities. In dit traject wordt ik begeleid door Jantine Koppert van de Groninger Energie Koepel. We zijn, met enige vertraging door Corona, begonnen met dit proces voor Wirdum en Eenum. Het is de bedoeling dat we voor bewoners inzichtelijk maken welke opties ze hebben als het gaat om warmte transities. Wat is als dorp je energieverbruik en bij welke nieuwe vorm van energie ben je het meeste gebaat. Het is een intrigerend proces! De meeste mensen willen wel van het gas af, maar wat staat daar tegenover? Wat is mogelijk, wat heb je nodig en hoeveel gaat dat allemaal kosten? Hoe dieper je in de materie duikt, hoe meer je je realiseert hoe weinig je er eigenlijk van weet. Als klimaatbewust mens dacht ik redelijk op de hoogte te zijn, maar energietransities zijn toch weer een heel andere tak van sport!
Maar waarom wilde ik dit graag doen?
Als moeder van 3 jonge kinderen vind ik het klimaat enorm belangrijk. Met het sneeuw- en schaatsweer van laatst merkte ik dat mijn partner en ik probeerden uit te leggen aan onze kinderen hoe het ‘vroeger’ was. Hij heeft, net als ik, herinneringen aan schaatsen op natuurijs (met een bekertje kwast onderweg natuurlijk!), een witte kerst, sneeuwpoppen maken en meer van dat soort winterse dingen. En dan niet om de acht jaar, maar ieder jaar! Als je denkt aan het concept ‘vroeger’, dan betekende dat meestal een eeuw geleden, maar ik ben 46. Dus hoewel mijn basisschooltijd in Zijldijk en mijn jaren op het Ommelander College zeker verder achter mij liggen dan ik zou willen toegeven, is dat toch nog maar ongeveer 30 jaar geleden. Dus in slechts een paar decennia tijd zijn wij gegaan van ‘ieder jaar’ naar ‘vrijwel nooit’.
Toen ik dat eens nader onderzocht in historische weergegevens, bleek dat Nederland al meerdere graden is opgewarmd sinds mijn geboorte. Dan kun je denken ‘nou, lekker toch, dat zonnetje?’, of ‘ik mis die winters niet’, maar er zit natuurlijk een heleboel vast aan zo’n opwarming op globaal niveau. De dieren die afhankelijk zijn van arctisch ijs zien hun habitat verloren gaan en door het smelten van dit ijs zullen grote delen van de aarde onder water komen te staan. Aan de andere kant wordt voorspeld dat andere delen binnenkort onbewoonbaar worden door watertekorten, hongersnood en hittesterfte.
Toch zijn er nog veel mensen die denken dat het zo’n vaart niet zal lopen. Maar ik vraag me af of dat komt omdat we er te dichtbij zitten. Weet je, net zoals je zelf niet ziet dat je kind gegroeid is en dan heb je toch opeens een tiener in huis. Juist omdat ik wil dat onze kinderen nog heel lang kunnen leven op deze mooie aarde, wil ik mijn steentje bijdragen. Wanneer het allemaal weer kan, hoop ik jullie te zien bij bijeenkomsten en mochten jullie groene tips voor me hebben, ik ben altijd bereikbaar op Facebook!
Met duurzame groet,
Cindy